baby-no.2

En toen waren er twee…

Een tweede kind krijgen, wat betekent dat voor jou én voor jouw eerste kind? Expert moderne gezinnen, Liz Fraser, schrijft erover in haar blog.

Het grootste nadeel van het eerste kind zijn is dat zij de eerste zijn. Het grootste nadeel van een de volgende kinderen te zijn is dat zij niet het eerste kind zijn.
Onderzoek na onderzoek is er gedaan naar welke invloed de volgorde van geboorte heeft op karaktertrekken, levenskansen en gevoel voor mode. De ervaringen van alle broers en zussen zijn verschillend en er kleven voor- en nadelen aan het eerste kind of juist één van de later geborene kinderen te zijn.

 
Voor de ouders, hier een lijst van een paar van de belangrijkste verschillen tussen het krijgen van je eerste kind en het hebben van meerdere kinderen – voor JOU en voor de kinderen.
 
Dubbel zo moe
Weet je nog hoe moe je je voelde de eerste keer dat je verwachting was en je je baby kreeg? Nou, vermenigvuldig dit met 500 voor iedere extra kind. De impact van dit op je kind, vooral op je oudste, is dat je plotseling te moe bent om al die dingen te doen die je eerst wel deed. Hier moeten ze waarschijnlijk aanwennen, maar ze raken er aangewend. Voor de nieuwe baby; zij hebben je nooit op een andere manier meegemaakt en gaan er dus vanuit dat dit is hoe hun moeder er altijd uitziet.
 
Niet genoeg handen
Het is een beetje onhandig dat wanneer we meer kinderen krijgen, we er niet meer armen bij krijgen. Ik dacht altijd dat de natuur dit zo langzamerhand wel geregeld zou hebben, maar nee. Wanneer je één kind hebt, heb je twee handen beschikbaar om de puinhoop van deze wriemelende, poepende, huilende bundel onder controle te krijgen. Met twee, dan wordt het erg moeilijk, en vaak met de vorming van een wachtrij, voor mama om in staat te zijn alles te doen waarvoor zij haar armen nodig heeft.
Het voordeel voor het kind is denk ik, dat zij meer geduld hebben en dat zij er van kleins af aan aanwennen dat zij even moeten wachten. Waarschijnlijk is dit helemaal niet zo slecht.
 
Been there, done that
Er is één voor de hand liggend gebrek aan ´wow´ factor voor alle kinderen die niet het allereerste kind zijn. Dit betekent absoluut NIET dat het nog steeds ongelooflijk geweldig is de eerste keer dat zij lachen, wanneer zij hun eerste tandje krijgen, hun eerste stapjes zetten etc. Het is FANTASTISCH!! Maar het is niet de eerste keer. Het goede is dat jij hier gewend aan bent, dus je bent meer ontspannen en je kunt er meer van genieten, in plaats van emotioneel te worden of in paniek te raken wanneer zij een struik in lopen.
 
Gemiste foto-momenten
Het aantal foto´s dat je van je kinderen neemt, neemt met 50% af per kind. Wij hebben ongeveer 20 fotoalbums volgepropt met foto´s van onze oudste, maar slechts een paar albums van ons derde kind. Maar het idee is dat je in elk geval PROBEERT om van alle kinderen foto´s te nemen, zodat je laat je zien dat het wel echt belangrijk voor je was!
 
Tweede viool
Het oudste kind doet alles voor het eerst en is dus dat Fantastische Eerste Kind dat de onverdeelde aandacht kreeg van de ouders. Jongere broertjes en zusjes hebben vaak het gevoel dat zij daar niet aan kunnen tippen. Er is weinig wat we daaraan kunnen doen om dat te veranderen, behalve dan door de jongere kinderen continu gerust te stellen dat hoewel zij allemaal anders zijn, zij allemaal net zo geweldig en fantastisch zijn, en allemaal net zo vervelend en moeilijk. En dat we van hen net zoveel houden en dat altijd zullen blijven doen.
 
Dit is makkelijk!
Het grote voordeel van alles wat je doet met kind nummer 2, 3 en meer (als je zo gek bent!) is dat je alles al hebt meegemaakt, dus je bent veel relaxter over alles. Zelfs het vasthouden van je eigen baby is de eerste keer eng. Tegen de tijd dat nummer twee komt, slinger je de baby op één arm terwijl je het oudste kind een duwtje op de schommel geeft en je een belletje pleegt. Ik weet bijna zeker dat deze houding overgebracht wordt op het kind, wat goed is: ze weten jij bent OK, dus zij zijn ook OK.
 
Dit is niet eerlijk!
Eén van de dingen die oneerlijk zijn in het leven, is dat het leven oneerlijk is. Hoewel we proberen onze kinderen gelijk te behandelen, het is feit is dat wanneer we moe zijn en je hebt al honderd keer over hetzelfde strijd gehad, we het vaak opgeven, onze handen in de lucht doen en toegeven en JA zeggen! Dus waar de oudste nog moest vechten voor elk logeerpartijtje, elke chocoladereep, elke avond uitgaan en ieder ongepast kledingstuk, het tweede kind en alle andere jongere kinderen kunnen genieten van een al geëffend pad want je hebt geen zin meer om weer over al die dingen de discussie aan te gaan.



Comment on this article
*

*